Z głębokim żalem zawiadamiamy, że dnia 15 lutego 2025 roku zmarł Profesor Włodzimierz Kiernożycki, wybitny uczony, nauczyciel akademicki i współtwórca Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, który powstał z połączenia Politechniki Szczecińskiej oraz Akademii Rolniczej w Szczecinie.
Księga kondolencyjna wystawiona będzie w dniach 18-20 lutego 2025 r. w godzinach od 8:00 do 15:00 w Sekretariacie Biura Rektora Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie przy ul. Pułaskiego 10, pokój nr 9.
Włodzimierz Kiernożycki urodził się 30 maja 1951 roku w Poznaniu. Pracę w Politechnice Szczecińskiej podjął w 1974 r., kolejno na stanowiskach asystenta, adiunkta i profesora nadzwyczajnego. Na Wydziale Budownictwa i Architektury pełnił funkcje organizacyjne: Dyrektora Instytutu Inżynierii Lądowej (1991-1993), Prodziekana Wydziału ds. dydaktycznych (1993-1996), Dziekana Wydziału (1996-2002). Od 2002 r. do 2005 r. pełnił funkcję Prorektora ds. nauczania. Od 2005 r. do 2009 r. pełnił funkcję Rektora Politechniki Szczecińskiej, a od 2009 r. do 2016 roku Rektora Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie.
Profesor Włodzimierz Kiernożycki był nie tylko wielkim mentorem, który kształtował kariery wielu pokoleń studentów, ale również twórcą, który swoim wizjonerskim podejściem do edukacji i badań naukowych znacząco wpłynął na rozwój akademicki regionu i kraju. Jego zaangażowanie w proces integracji dwóch uczelni i stworzenie nowoczesnej placówki, która stała się jednym z najważniejszych ośrodków naukowych w Szczecinie pozostanie niezatarte w pamięci całej wspólnoty akademickiej.
Profesor Włodzimierz Kiernożycki był specjalistą z zakresu projektowania i realizacji masywnych konstrukcji żelbetowych. W tej dziedzinie opublikował ponad 100 prac naukowych, w tym 6 opracowań monograficznych, służących również studentom. Większość tych publikacji stanowią oryginalne prace twórcze. Dotyczą one ważnych, zarówno z punktu widzenia naukowego, jak i praktycznego zagadnień związanych z technologią realizacji konstrukcji betonowych o dużych masywach z uwzględnieniem egzotermicznych następstw procesu wiązania i twardnienia spoiw cementowych. Wyniki tych badań wdrażał przy betonowaniu masywnych konstrukcji inżynierskich na budowlach przemysłu energetycznego w Polsce oraz za granicą. Problemami tymi zajmował się również w 1983 r. w okresie 10-miesięcznego pobytu na stażu naukowym w Niemczech – Uniwersytet w Monachium. Ta działalność stanowiła również podstawę do uzyskania przez Profesora nagrody Wacława Żenczykowskiego.
Był autorem lub współautorem wielu opracowań projektowych, doświadczalno-konstrukcyjnych i ekspertyz o dużym znaczeniu dla gospodarki Polski. Pozostawił po sobie nie tylko liczne publikacje naukowe, ale również ślad w sercach studentów, współpracowników i wszystkich, którzy mieli zaszczyt z nim pracować. Jego pasja do nauki, oddanie sprawom edukacji oraz dążenie do doskonałości stanowiły fundamenty, na których zbudowana została uczelnia, która teraz kontynuuje jego misję.
Odejście Profesora stanowi niepowetowaną stratę dla całego środowiska akademickiego. Jego niezłomne oddanie nauce i naszej uczelni pozostawiło niezatarty ślad, a Jego osiągnięcia i mądrość będą inspirować przyszłe pokolenia. Niech spoczywa w pokoju.
Rodzinie, Bliskim oraz Wszystkim, którzy znali Profesora składamy wyrazy głębokiego współczucia.
autor Monika Łukaszewska
Fot. ZUT
Nekrolog (format: pdf, rozmiar: 143 kB)
